ΤΕΥΧΟΣ 1 [ISSN 2944 9214]
Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Νέες Έρευνες συμμετέχουν υποψήφιοι/ες διδάκτορες που έλαβαν μέρος στην ετήσια συνάντηση υποψηφίων διδακτόρων του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας, Πανεπιστημίου Αιγαίου το έτος 2021. Τα άρθρα που περιλαμβάνονται καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων στο πεδίο της κοινωνικής ανθρωπολογίας και της ιστορίας: ζητήματα υλικού πολιτισμού και αναστοχασμού, μεταναστευτικών δικτύων και κινητικοτήτων, σωματειακής οργάνωσης προσφύγων, μνήμης τοπικών κοινοτήτων και σχέσεων με την αρχαιολογία, σχέσεων πολιτικής και δικαιοσύνης σε τοπικές κοινότητες, μνήμης και λογοτεχνίας.
ΑΡΘΡΑ
Ποίηση και ιστορική πραγματικότητα με αφορμή τον Δεκέμβρη του 2008
Αλεξάνδρα Γερακίνη
Σελ. 1-15 | Ηλεκτρονική Δημοσίευση 18 Μαίου 2022
Η λογοτεχνία συχνά «συνομιλεί» με την ιστορία και η σχέση τους είναι αμφίδρομη στο πλαίσιο της δημόσιας σφαίρας, του κοινωνικού γίγνεσθαι και της συγκρότησης της πολιτισμικής μνήμης. Η ιστορική πραγματικότητα και το κοινωνικό πλαίσιο επιδρούν στα λογοτεχνικά κείμενα και αυτά με τη σειρά τους ενσωματώνουν τις ιστορικές εμπειρίες, τις αξίες και τις ιδέες της εποχή τους. Το παρόν κείμενο ανιχνεύει, υπό το πρίσμα της πολιτισμικής μνήμης, τη σχέση της ποιητικής δημιουργίας με την ιστορική πραγματικότητα, όπως αυτή καταδεικνύεται σε ποιήματα που γράφτηκαν με αφορμή τις ταραχές που σημειώθηκαν τον Δεκέμβριο του 2008, μετά τη δολοφονία του δεκαπεντάχρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στην περιοχή των Εξαρχείων.
Η Αλεξάνδρα Γερακίνη γεννήθηκε και ζει στην Καβάλα. Είναι φιλόλογος, απόφοιτος της Φιλοσοφικής σχολής Ιωαννίνων και εργάζεται στο 6ο Γυμνάσιο Καβάλας. Είναι εκπαιδεύτρια ενηλίκων με μεταπτυχιακές σπουδές σε θέματα Ευρωπαϊκής Λογοτεχνίας και Πολιτισμού στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εκπονεί τη διδακτορική της διατριβή στο τμήμα Ιστορίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Συνεργάστηκε με το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας στο πρόγραμμα συγγραφής και εφαρμογής διδακτικών σεναρίων στη λογοτεχνία με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και με το ΙΕΠ στη σύνταξη προγραμμάτων σπουδών για το μάθημα της λογοτεχνίας. Συμμετέχει τακτικά σε συνέδρια και δημοσιεύει κείμενα σε εκπαιδευτικά και επιστημονικά περιοδικά. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη θεωρία της λογοτεχνίας, στην αναπαράσταση της πόλης σε λογοτεχνικά κείμενα, στη λογοτεχνία της κρίσης καθώς και στη δημόσια ιστορία.
Η λαϊκή δικαιοσύνη την περίοδο της εαμοκρατίας στη Λέσβο (1944- 1945)
Δημήτρης Μάντζαρης
Σελ. 16-26 | Ηλεκτρονική Δημοσίευση 18 Μαίου 2022
Το κείμενο που ακολουθεί, αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης προσέγγισης και έρευνας γύρω από τους θεσμούς που επιχειρήθηκαν να εφαρμοστούν στη Λέσβο από την εαμική εξουσία για ένα περίπου χρόνο, από τον Ιούνιο του 1944 ως το Μάιο του 1945 και αφορά στο θεσμό της λαϊκής δικαιοσύνης. Ποια είναι τα νέα δεδομένα που έφερε ο θεσμός στις παραδοσιακές αγροτικές κοινωνίες των χωριών του νησιού, ποιο ήταν το πλαίσιο της αποδοχής ή της ενδεχόμενης εναντίωσης σ’ αυτόν, ποιος ήταν ο ρόλος της πολιτικής εξουσίας του ΕΑΜ και πόσο παρεμβατικός ήταν; Σε ποιο βαθμό ο θεσμός επηρέασε τις έμφυλες και ταξικές ανισότητες των κοινωνιών αυτών; Ποιο ήταν το βάθος των ρήξεων, αλλά και των συμβιβασμών που επιχείρησε; Και τέλος τι απέμεινε από αυτόν το θεσμό έπειτα από την απομάκρυνση του ΕΑΜ από την τοπική εξουσία και τι απέγιναν οι συντελεστές του; Αυτά τα ερευνητικά ερωτήματα προσεγγίζει το κείμενο επιχειρώντας να δώσει απαντήσεις.
Ο Δημήτρης Μάντζαρης γεννήθηκε στην Αγία Παρασκευή της Λέσβου το 1962. Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στο ΕΜΠ, από το οποίο αποφοίτησε το 1986. Σήμερα είναι Προϊστάμενος Διεύθυνσης Επιχειρησιακού Σχεδιασμού στο Δήμο Λέσβου. Το 2014 αποφοίτησε από το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και στη συνέχεια ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών Ιστορίας στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου το 2018. Η διπλωματική του εργασία έχει τίτλο: “Αντίσταση και εμφύλιος πόλεμος στη Λέσβο. Από τη λαϊκή εξουσία στους «εθελοντές της κακουχίας», 1941-1950». Είναι υποψήφιος διδάκτορας του ίδιου Πανεπιστημίου με θέμα που αφορά στην ιστορία της δεκαετίας του ’40 στη Λέσβο.
Προσφυγική συλλογική αυτο-οργάνωση και συγκρότηση προσφυγικών ταυτοτήτων. Το παράδειγμα της σωματειακής οργάνωσης της πρώτης γενιάς Μικρασιατών προσφύγων στη Λέσβο
Αφροδίτη Πελτέκη
Σελ. 27-38 | Ηλεκτρονική Δημοσίευση 18 Μαίου 2022
Το άρθρο εξετάζει τη σωματειακή οργάνωση της πρώτης γενιάς προσφύγων Λέσβου και τη σχέση της με τις διαδικασίες συγκρότησης μορφών προσφυγικής ταυτότητας, που αναπτύχθηκαν κατά την πρώτη (προσωρινή: Διωγμός 1914-1918) και δεύτερη (μόνιμη: Μεσοπόλεμος 1922-1936) εγκατάστασή τους στο νησί, με όρους εντοπιότητας. Διερευνά τους τρόπους που τα προσφυγικά σωματεία διαχειρίστηκαν τη μνήμη του τόπου της Μικράς Ασίας (περιφερειακά ή τοπικά) τόσο για την επίτευξη της ένταξης των προσφύγων στην ελληνική κοινωνία, όσο και για την ανάδειξη και διατήρηση της ιδιαίτερης τοπικής πολιτισμικής ταυτότητάς τους.
Η Αφροδίτη Πελτέκη είναι Υποψήφια Διδάκτωρ του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ο τίτλος της διδακτορικής της διατριβής είναι: «Σύλλογοι και Ενώσεις Μικρασιατών απογόνων προσφύγων Λέσβου δεύτερης και τρίτης γενιάς και ιστορική μνήμη». Σπούδασε «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό» στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (Ε.Α.Π.). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο ΠΜΣ Κοινωνική και Ιστορική Ανθρωπολογία, κατεύθυνση Ιστορική στο Τμήμα Κοινωνικής και Ιστορικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Το 2020 δημοσίευσε άρθρο στο Center for Open Access in Science (COAS): OPEN JOURNAL FOR STUDIES IN HISTORY (OJSH), με τίτλο: «Asia Minor Refugee Associations in Lesvos (1914-1936)». Έλαβε μερική υποτροφία από το Ε.Λ.Κ.Ε. για το Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, στο πλαίσιο υλοποίησης του έργου «Υποστήριξη των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου κατά το ακαδημαϊκό έτος 2020-2021 με την ενσωμάτωση ενισχυτικής διδασκαλίας επιπρόσθετα των κύριων διαλέξεων», με γνωστικό αντικείμενο «Εισαγωγικά Μαθήματα Ιστορίας».
Η διαλεκτική σχέση των εργασιακών και φαντασιακών κινητικοτήτων/ακινησιών των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα
Μαρία Παντελέου
Σελ. 39-49 | Ηλεκτρονική Δημοσίευση 18 Μαίου 2022
Το παρόν άρθρο πραγματεύεται την αλληλεπίδραση των εργασιακών και φαντασιακών κινητικοτήτων και ακινησιών στις μελέτες της μετανάστευσης. Αναδεικνύει, μέσα από ανθρωπολογική έρευνα, μετασχηματισμούς αλλά και συνέχειες σχεσιακών σχημάτων και πολιτισμικών αντιλήψεων που οργανώνουν τις εργασιακές και φαντασιακές κινητικότητες των Αλβανών μεταναστών στην Ελλάδα την περίοδο 1990-2010. Το άρθρο καταλήγει ότι οι Αλβανοί μετανάστες υιοθετούν την εργασιακή και φαντασιακή κινητικότητα αλλά και την ακινησία ως εναλλάξιμες στρατηγικές, αναλόγως το συγκείμενο, για να οργανώσουν την κοινωνική πραγματικότητά τους στην Ελλάδα.
Η Μαρία Παντελέου είναι Διδακτόρισσα του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο ΠΜΣ «Γυναίκες και Φύλα: Ανθρωπολογικές και Ιστορικές Προσεγγίσεις» και τις προπτυχιακές της σπουδές στην Κοινωνική Ανθρωπολογία και Ιστορία του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έχει λάβει τρεις υποτροφίες από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών: 1) για την εκπόνηση της διδακτορικής της διατριβής κατά τα έτη 2017-2018 [«Πρόγραμμα χορήγησης υποτροφιών για μεταπτυχιακές σπουδές δεύτερου κύκλου σπουδών» ΕΣΠΑ (2014-2020)], 2) για τη φοίτησή της στο Goethe Universität Frakfurt am Main, Institut für Kulturanthropologie und Europäische Ethnologie στο πλαίσιο του διαπανεπιστημιακού προγράμματος Erasmus το έτος 2010 και 3) για την άριστη επίδοσή της στο 2ο έτος των προπτυχιακών της σπουδών (2007-2008). Το 2022 δημοσίευσε το τελευταίο της άρθρο με τίτλο: The ‘Crisis’ in Albania before the ‘Crisis’ in Greece: The Case of Albanian Migrants in Corinth. In M. Spyridakis (ed.), Greek Crisis and Inequalities: Anthropological Views. Vol. 12 (Suppl. 5) of Urbanities – Journal of Urban Ethnography: 65-81.
Τρόποι χρήσης της υλικότητας στην εθνογραφική διαδικασία: Το διάγραμμα με κλωστές ως τρόπος αποτύπωσης της εθνογραφικής διαδρομής και το εργόχειρο «patchwork» ως αναλογία του εθνογραφικού κειμένου
Άννα Μπονάρου
Σελ. 50-62 | Ηλεκτρονική Δημοσίευση 18 Μαίου 2022
Το πεδίο του υλικού πολιτισμού εμπλούτισε την εθνογραφική πρακτική με νέα αντικείμενα μελέτης και νέες προσεγγίσεις. Ασφαλώς, η εφαρμογή ορισμένων θεωρητικών διατυπώσεων στο πεδίο της έρευνας αποτελεί μια υποκειμενική διαδικασία η οποία διαμεσολαβείται από τον/την εθνογράφο. Εστιάζοντας στο παράδειγμα μιας διδακτορικής έρευνας και αναγνωρίζοντας τον υποκειμενικό χαρακτήρα της, παρουσιάζονται μερικοί δημιουργικοί τρόποι χρήσης της υλικότητας στην εθνογραφική διαδικασία: ως μέσο αποτύπωσης της εθνογραφικής διαδρομής και ως αναλογία για την περιγραφή του εθνογραφικού κειμένου.
Η Άννα Μπονάρου σπούδασε αρχιτεκτονική και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην εκπαίδευση. Έχει εργαστεί ως αρχιτέκτονας και συντάκτρια αρχιτεκτονικών θεμάτων σε εκδοτικό οίκο. Έχει αποκτήσει διδακτική εμπειρία σε πολλές εκπαιδευτικές βαθμίδες (δημοτικά σχολεία, φροντιστήρια, σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, κολλέγια, επαγγελματικές σχολές, ανώτατα τεχνολογικά ιδρύματα κ.α.) διδάσκοντας μαθήματα εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών. Περαιτέρω, σχεδιάζει και δημιουργεί βιβλία δραστηριοτήτων για παιδιά και ενήλικες. Τα τελευταία χρόνια διενεργεί διδακτορική έρευνα στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του πανεπιστημίου Αιγαίου με πλήρη υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. Η έρευνά της εστιάζει στη σύγχρονη χειροτεχνία και πιο συγκεκριμένα στις τέχνες του νήματος: κέντημα, πλέξιμο και υφαντική. Τα τρέχοντας ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στο πεδίο του υλικού πολιτισμού και ειδικότερα στη σύγχρονη χειροτεχνία καθώς και στην κουλτούρα «φτιάξ’το μόνο σου».
Σύγχρονες προσλήψεις του αρχαιολογικού περιβάλλοντος αγροτικών οικισμών: H περίπτωση της αρχαίας Κορώνειας
Ελένη Γ. Γούλα
Σελ. 63-75 | Ηλεκτρονική Δημοσίευση 18 Μαίου 2022
Το παρόν άρθρο εντάσσεται στο πλαίσιο μιας προβληματικής που έχει απασχολήσει την σύγχρονη έρευνα και αφορά τη σχέση των τοπικών κοινοτήτων με το αρχαιολογικό περιβάλλον της περιοχής τους. Εστιάζει κυρίως σε αγροτικές κοινότητες που βρίσκονται σε άμεση γειτνίαση με μη αναδεδειγμένες και ιδιαίτερα προβεβλημένες αρχαιολογικές θέσεις. Μια τέτοια περίπτωση είναι ένας οικισμός της Βοιωτίας, ο Άγιος Γεώργιος του Δήμου Λεβαδέων, στην επικράτεια του οποίου ανήκει ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Κορώνειας. Στην παρούσα μελέτη επιχειρείται να αναδειχθούν οι προσλήψεις των κατοίκων για το αρχαιολογικό τους περιβάλλον, να ερευνηθεί αν αυτές επηρεάζονται από την ακαδημαϊκή οπτική και πως αποτυπώνουν την συλλογική τους μνήμη. Η έρευνα στηρίζεται κυρίως σε ποσοτικά δεδομένα που συμπληρώνονται από ποιοτικά.
Η Ελένη Γ. Γούλα είναι υποψήφια διδάκτωρ του τμήματος Ιστορίας & Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, όπου ολοκλήρωσε και τον πρώτο κύκλο των μεταπτυχιακών της σπουδών στον τομέα Κλασικής αρχαιολογίας. Εργάστηκε αρκετά χρόνια ως συμβασιούχος αρχαιολόγος συνεργαζόμενη με Εφορείες Αρχαιοτήτων διαφόρων περιοχών (Βοιωτία, Κρήτη, Αθήνα, Κέρκυρα). Τα τελευταία 15 χρόνια έχει υπηρετήσει ως μόνιμη εκπαιδευτικός (φιλόλογος) της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σε διάφορα σχολεία και η πρόσφατη οργανική της θέση είναι στο Μουσικό Σχολείο Σάμου. Έχει επίσης εργαστεί με απόσπαση για έναν χρόνο στο Ιστορικό Αρχείο – ΓΑΚ Σάμου. Έχει δημοσιεύσει επιστημονικά άρθρα αρχαιολογικού περιεχομένου και στην εκπαιδευτική της καριέρα έχει υλοποιήσει αρκετά εκπαιδευτικά προγράμματα τοπικής ιστορίας.